راهنمای خرید ترمز دوچرخه دیسکی مکانیکی یا هیدرولیک؟

وقتی صحبت از ترمز دوچرخه می شود باید گفت ترمزهای دیسکی در دوچرخه ها از اواخر دهه 1990 رواج پیدا کردند و امروزه در بیشتر دسته های دوچرخه سواری مورد استفاده قرار می گیرند. ابتدا در دوچرخه های کوهستانی مورد توجه قرار گرفتند و سپس به تدریج در دوچرخه های جاده ای نیز پذیرفته شدند. پس از آنکه UCI در سال 2018 اجازه استفاده از ترمزهای دیسکی را در مسابقات جاده ای حرفه ای صادر کرد، این ترمزها بسیار محبوب شدند. ترمزهای دیسکی دو نوع هیدرولیک و مکانیکی دارند که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند.

تفاوت ترمزهای دیسکی و طوقه چیست؟

تمام ترمزهای دوچرخه با اعمال فشار به لنت های ترمز روی یک سطح روی چرخ عمل می کنند که باعث ایجاد اصطکاک و کاهش سرعت دوچرخه می شود. تفاوت بین ترمزهای دیسکی و طوقه در جایگاه سطح ترمز است. به طور خلاصه، ترمزهای طوقه فشار را به صورت مستقیم به طوقه های صاف چرخ وارد می کنند در حالی که ترمزهای دیسکی فشار را به روتور ها وارد می کنند که به قطب های چرخ متصل هستند.

روش کار ترمز دیسکی

ترمزهای دیسکی با استفاده از روتورهایی که به توپی دوچرخه متصل هستند و با چرخ همراه می شوند، سرعت دوچرخه را کنترل می کنند. لنت‌های ترمز در قسمتی به نام کالیپر قرار دارند که روی دوشاخ جلو و رام عقب نزدیک به محور چرخ نصب می شوند. وقتی چرخ در حال گردش است، روتور بین لنت ها عبور می کند. کالیپرها دارای یک مکانیزم هستند که با فشار دادن اهرم ترمز، یک پیستون را فعال می کنند که لنت ها را به سمت روتور فشار می دهد. این فشار باعث ایجاد اصطکاک بین لنت ها و روتور می شود که سبب کاهش سرعت دوچرخه می شود.

تفاوت کارکرد ترمز دیسکی و هیدرولیک دوچرخه

ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی دو نوع ترمز دیسکی هستند که در دوچرخه ها استفاده می شوند. این دو نوع ترمز در روش انتقال قدرت از دسته های ترمز بر روی فرمان تا کلمپ های ترمز که در کنار چرخ ها قرار دارند، با هم متفاوت هستند. ترمزهای دیسکی مکانیکی با استفاده از سیم فلزی که به کلمپ های ترمز متصل است، نیرو را منتقل می کنند. ترمزهای دیسکی هیدرولیک با استفاده از لوله ترمز که با روغن پر شده است، نیرو را منتقل می کنند.

وقتی شما یک دسته ترمز دیسکی هیدرولیک را می گیرید، پیستون مایع ترمز را از سیلندر اصلی، که در بدنه دسته قرار دارد، به سمت لوله ترمز فشار میدهد. لوله ترمز بطور کامل آب بند شده و با روغن پُر شده است. این باعث افزایش فشار در خط می شود و پیستون را در کلمپ های ترمز حرکت میدهد که پد های ترمز را به سطح چرخ ها فشار میدهد. این عمل ممکن است، زیرا مایعات قابل فشار نیستند. این فناوری شبیه به آنچه در خودرو یا موتور سیکلت با ترمز دیسکی وجود دارد، است.

به جای آن، ترمزهای دیسکی مکانیکی با استفاده از کابل فولادی مانند ترمزهای طوقه ای کار می کنند. وقتی اهرم ترمز را فشار می دهید، کابلی را به سمت کالیپر ترمز حرکت می دهید. کابل باعث می شود که یک کولیس به پیستون فشار دهد. پیستون باعث می شود که لنت های ترمز به سطح روتور بچسبند و با ایجاد اصطکاک، دوچرخه را به توقف برسانند.

ترمزهای دیسکی هیدرولیک در مقابل مکانیکی

ترمزهای دیسکی دو نوع هیدرولیک و مکانیکی دارند که در این مقاله به تفاوت‌ها، مزایا و معایب آن‌ها خواهیم پرداخت. ترمزهای دیسکی با اعمال نیرو به یک روتور که به توپی چرخ متصل است، دوچرخه را متوقف می‌کنند. تفاوت اصلی ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی در نحوه انتقال نیرو از اهرم ترمز روی فرمان به کالیپر ترمز در نزدیکی توپی است. ترمزهای دیسکی مکانیکی از کابل فولادی استفاده می‌کنند و ترمزهای دیسکی هیدرولیک از شلنگ ترمز پر از روغن استفاده می‌کنند.

ترمزهای دیسکی هیدرولیک

ترمزهای دیسکی هیدرولیک با استفاده از فشار روغن در شلنگ ترمز، لنت‌های ترمز را به روتور فشار میدهند. این سیستم باعث می‌شود که قدرت و حساسیت ترمز بالاتر باشد و با فشار کمتر بتوان دوچرخه را متوقف کرد. همچنین، ترمزهای هیدرولیک سبک‌تر، دوام بالاتر و نگهداری کمتر نسبت به ترمزهای مکانیکی دارند.

مزایای ترمزهای دیسکی هیدرولیک:

– قدرت و حساسیت بالاتر

– سبک‌تر و دوام بالاتر

– نگهداری کمتر

ترمزهای دیسکی هیدرولیک یا مکانیکی؟

این سوالی است که بسیاری از دوچرخه‌سواران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. ترمزهای دیسکی هیدرولیک از روغن فشار قوی برای فشردن دیسک‌های ترمز استفاده می‌کنند، در حالی که ترمزهای دیسکی مکانیک از کابل‌های فلزی برای این کار بهره می‌برند. اما کدام گزینه بهتر است؟ در این پست به بررسی مزایا و معایب هر دو نوع ترمز می‌پردازیم.

قدرت و حساسیت بالا

ترمزهای دیسکی هیدرولیک دارای قدرت و حساسیت بالاتر هستند. این به این معناست که با فشار کمتر روی دسته‌های ترمز، می‌توانید توقف سریع‌تر و کنترل بالاتر را تجربه کنید. این خصوصاً در شرایط خاص مانند باران، گل و شیب‌های شدید مفید است. همچنین، ترمزهای دیسکی هیدرولیک سبک‌تر و دوام بالاتر دارند. چون روغن فشار قوی را در لوله‌های بسته جابجا می‌کنند، احتمال خوردگی، سایش و شکستگی کابل‌ها وجود ندارد. این باعث می‌شود که ترمزهای هیدرولیک طول عمر بالاتر و نگهداری کمتر داشته باشند.

معایب ترمز های هیدرولیک دوچرخه

اما ترمزهای دیسکی هیدرولیک هم بدون عیب نیستند. چندین عامل ممکن است باعث شود که عملکرد آن‌ها کاهش یابد یا نقص پیدا کند. بعضی از این عوامل عبارتند از: نشت روغن، حباب زدگی روغن، سوراخ شدگی لوله‌ها، خورده شدگی دستگیره‌ها و تغیر حجم روغن در دماهای مختلف. بعضی از این مشکلات را می‌توان با تعویض قطعات یا پر کردن روغن و هواگیری ترمز حل کرد، اما بعضی نیاز به تعمیر تخصصی دارند. همچنین، قطعات تعویض ترمزهای هیدرولیک معمولاً گران‌تر و سخت‌تر پیدا می‌شوند.

– گران‌تر هستند

– نصب و تعويض پيچيده‌تر

– نياز به پُروگ (برش) شلنگ در صورت طولاني بودن

ترمزهای دیسک هیدرولیک از جمله ترمزهایی هستند که در بسیاری از دوچرخه‌های مدرن استفاده می‌شوند. این ترمزها با استفاده از فشار مایعات، قدرت بیشتری را به دیسک‌ها منتقل می‌کنند و باعث می‌شوند که دوچرخه در کمترین زمان و فاصله ممکن توقف کند. اما آیا این ترمزها فقط مزایا دارند؟

بالا بودن قیمت

– گران ‌تر هستند: یکی از مشکلات اصلی ترمزهای دیسک هیدرولیک قیمت بالای آن‌هاست. نسبت به ترمزهای دیسک مکانيكي یا ترمزهای V-Brake، ترمزهای دیسک هیدرولیک گزینه‌ای گرون‌تر هستند. علاوه بر خود ترمز، شلنگ، روغن، پد و دستگیره نیز قطعات گران‌قیمت‌تری هستند که در صورت خراب شدن یا نیاز به تعويض، هزینه بالاتری دارند.

سختی تعمیر ترمز

– نصب و تعويض پيچيده‌تر: ترمزهای دیسک هیدرولیک نسبت به سایر ترمزها نصب و تعويض پيچيده‌تر و زمان‌برتری دارند. برای نصب این ترمزها، باید شلنگ را به طور دقیق ببرید و با استفاده از پُروگ، سوراخ را باز کنید و شلنگ را به دستگیره و کاليپر وصل کنید. همچنین باید روغن را با استفاده از سِپِروِپ (bleed)، به شلنگ وارد کنید و حباب هوا را خارج کنید. این کار نیاز به ابزار خاص و دقت زیاد دارد و در صورت اشتباه، ممکن است باعث نشت روغن یا عدم عملکرد صحیح ترمز شود.