به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در نکوداشت محمود فرشچیان، جمعی از هنرمندان، استادان و شاگردان او درباره جنبه‌های عرفانی و زیبایی‌شناسانه آثارش سخن گفتند و از این هنرمند فقید به‌عنوان «نماد پیوند میان هنر، ایمان و عشق» یاد کردند.
به نقل ازایسنا، آیین نکوداشت محمود فرشچیان همراه با افتتاح نمایشگاه اختصاصی از طراحی‌های این هنرمند فقید، دوشنبه پنجم آبان‌ماه در فرهنگستان هنر برگزار شد.
از حاضران در این برنامه می‌توان به مجید شاه‌حسینی، محمدعلی رجبی، حسن شهرستانی و عباس بهزادی اشاره کرد.
فرشچیان؛ هنرمند اهل سلوک و سکوت
مجید شاه‌حسینی، رئیس فرهنگستان هنر، در سخنان آغازین گفت: «استاد فرشچیان هنرمندی اهل سلوک است؛ انسانی که هیاهوی او در آثارش متجلی می‌شود. هنرمندان پرهیاهو معمولاً آثار سطحی خلق می‌کنند، اما هرگاه عمق هنر در جان هنرمند فزونی گیرد، کلام کاستی می‌پذیرد. در آثار استاد، همین سکوت است که به فریاد رنگ و نور تبدیل شده است.»
او افزود: «استاد فرشچیان از اهل بصر و بصیرت بود؛ هنرمندی که ما را از ظاهر تصویر به عمق معنا و حقیقت رهنمون می‌کرد. در آثار او نسبت میان واقعیت و حقیقت به‌زیبایی آشکار می‌شود؛ او با قلم خود ما را از جهان محسوس به جهان حقایق می‌برد.»
شاه‌حسینی با اشاره به پیوند عمیق فرشچیان با مضامین دینی گفت:
«کمتر هنرمندی توفیق می‌یابد که هنر خود را با نام اهل بیت (ع) پیوند زند. استاد فرشچیان با روحی پاک و نگاهی عاشقانه، آثاری خلق کرد که در حرم‌های اهل بیت ماندگار شدند.»
استادی که «پاک‌کن» را ممنوع کرد
محمدعلی رجبی، عضو پیوسته فرهنگستان هنر و از شاگردان فرشچیان، نیز گفت: «سخن گفتن از چنین استادی برای شاگرد دشوار است، چراکه هر چه باید گفت، در آثار او نهفته است. ما در محضر استاد تنها طراحی نمی‌آموختیم، بلکه درس سلوک و معرفت می‌گرفتیم.»
او افزود: «استاد همیشه می‌فرمودند “پاک‌کن نباید سر کلاس باشد”؛ یعنی نباید از خطا ترسید، چون هر خط بخشی از کشف خویشتن است. ما می‌آموختیم که سیاهی را پاک نکنیم، بلکه از آن معنا استخراج کنیم.»
رجبی در ادامه گفت: «فرشچیان از دل فرهنگ ایران برخاست، اما آثارش جهانی‌اند. او با ریشه در عرفان اسلامی، تصویری از هماهنگی انسان و هستی را به نمایش گذاشت. هنر در نگاه او راهی بود از واقعیت به سوی حقیقت.»
خیال، سرچشمه آفرینش هنری
حسن شهرستانی، پژوهشگر دین و ادبیات فارسی، در ادامه مراسم گفت: «میان دنیای محسوس و معقول، جهانی قرار دارد که خاص انسان است و آن عالم خیال است. هرکه عالم خیالش توسعه‌یافته‌تر باشد، هنرمندتر است.»
او افزود: «مینیاتور ایرانی از شعر فارسی جدا نیست؛ همان‌گونه که نقوش استاد فرشچیان ما را وارد جهانی حماسی و عرفانی می‌کند. آثار او، مانند تابلو عصر عاشورا، نشان می‌دهد که چگونه از کنایه و اشاره، درد را آشکار می‌سازد بی‌آنکه به روزمرگی گرفتار شود.»
معنویت، اساس هنر
در ادامه، مجید کیانی، عضو پیوسته فرهنگستان هنر، گفت: «در همه هنرها، معنویت نقش نخست را دارد. آثار فرشچیان را که می‌نگرم، پیش از هر چیز موسیقی می‌بینم؛ زیرا او همه هنرها را در پیوندی معنوی به هم رسانده است.»
او تأکید کرد: «هنر واقعی آموختنی صرف نیست، بلکه آمدنی است. استاد باید بتواند در شاگرد، این میل قلبی را بیدار کند. و هنرمند باید شجاعت داشته باشد تا از ملامت‌ها نهراسد و مسیر فرهنگی و اصیل خود را حفظ کند.»
وسواس استاد در جزئیات
در پایان، عباس بهزادی، رئیس کارگاه ساخت ضریح حرم حضرت عبدالعظیم حسنی، با اشاره به همکاری خود با فرشچیان گفت:
«طراحی ضریح حضرت عبدالعظیم حدود چهار سال به طول انجامید و استاد در تمام مراحل کار حضور داشت. او معتقد بود ضریح، طلا و نقره نیست؛ بلکه جاذبه‌ای است میان انسان و خدا.»
بهزادی افزود: «فرشچیان نه‌تنها هنرمند، که آموزگار عشق و دقت بود. او می‌آموخت که از هیچ انتقادی نرنجیم و پیوسته در مسیر کمال گام برداریم.»
در پایان این آیین، نمایشگاه اختصاصی از طرح‌های محمود فرشچیان از ضریح‌های بقاع متبرکه نیز گشایش یافت.
۵۹۲۴۳
