این پدیده انواع زیادی دارد. برخی فکر می‌کنند که انسانیت زدایی مربوط به دوران‌های گذشته است؛ غافل از اینکه پس از انقلاب دیجیتال و انفجار ارتباطات، این پدیده صورتی شیک و پر زرق و برق به خود گرفته، و در موقعیت‌های تبلیغاتی، از نوع تجاری آن(Advertising) رونق زیادی پیداکرده است.
برده‌داری قدیمی، مدل کردن بدن‌ها، استفاده ابزاری از زنان و کودکان و تحقیر آنان به نفع سوداگران در عرصه‌های اقتصادی، هنری و اجتماعی، در شکل‌های بظاهر موجه و جامعه پسند، از نمونه‌های کلاسیک و رایج انسانیت زدایی است.
اما برچسب زدن، کنسل کردن(Cancel Culture)، تجسس و افشای بی‌رحمانه‌ی مسایل شخصی، خوداظهاری مرضی و از این قبیل، از نمونه‌های جدیدتر انسانیت زدایی بشمار می‌روند که متأسفانه به دلیل افول اخلاق و معنویت، روز به روز گسترش نیز می‌یابد.
استمرار این پدیده در سطح فردی، منفعل شدن و ابتلا به اختلالات روانی، و در سطح جامعه، شکستن قبح زشتی‌ها، ترویج قضاوت ساده و حکم به نیستی آدم‌ها در صحنه زندگی اجتماعی، و گسترش آسیب‌های روانی و اجتماعی است.
باید مراقبت کنیم که حضور ما در فضای مجازی با همه خوبی‌های آن، منجر به انسانیت زدایی از آدم‌ها نشود.
