به گزارش خبرآنلاین، در خانه‌ای که هیچ صدای خنده‌ای به گوش نمی‌رسد، امید و آرزوهای کوچک کودکی در انتظار یک خانواده می‌ماند. کودکانی که قلبشان برای محبت و امنیت تپیده، و خانواده‌هایی که با عشق و صبر آماده‌اند دست مهربان خود را برای پر کردن خلأ این کودکان دراز کنند.
فارس در گزارشی نوشت: فرزندخواندگی نه‌تنها یک مسیر قانونی، بلکه فرصتی برای ساختن زندگی‌های تازه و پر از عشق است. در این گزارش نگاهی به مراحل قانونی فرزندپذیری می‌اندازیم تا راهی روشن برای کسانی که می‌خواهند نور امید را به دل کودکان بی‌سرپرست بیاورند، فراهم شود.
فرزندخواندگی نه‌تنها امری احساسی و انسانی است، بلکه دارای ساختار قانونی مشخصی است که رعایت دقیق آن برای حفظ حقوق کودک و خانواده الزامی است.
چگونگی فرایند فرزندخواندگی
فرایند فرزندخواندگی با ثبت‌نام اینترنتی در سامانه ملی فرزندخواندگی آغاز می‌شود و متقاضیان باید مدارک موردنیاز خود را در سامانه بارگذاری کنند. پس از ثبت‌نام، افراد برای انجام مصاحبه اولیه دعوت می‌شوند تا انگیزه‌ها، شرایط زندگی و آمادگی آن‌ها برای پذیرش کودک بررسی شود. در مرحله بعد، کارشناسان به محل زندگی متقاضیان مراجعه می‌کنند تا بازدید از منزل و شرایط محیطی خانواده انجام گیرد.
پس از این مراحل، متقاضیان به مراکز مشاوره فرزندخواندگی معرفی می‌شوند تا خدمات مشاوره‌ای تخصصی دریافت کنند و آمادگی لازم برای پذیرش کودک و مدیریت خانواده به طور کامل فراهم شود. سپس مراحل اداری و قانونی مانند دریافت معرفی‌نامه پزشکی قانونی برای انجام آزمایش‌های سلامت جسم و روان، عدم اعتیاد و همچنین مراجعه به دفاتر پیشخوان دولت برای دریافت گواهی عدم سوءپیشینه کیفری انجام می‌شود.
پس از جمع‌آوری مدارک و پاسخ استعلام‌ها، پرونده متقاضی به کمیته فرزندپذیری استان ارائه می‌شود تا بررسی نهایی، شامل گزارش مددکاری، پاسخ مشاور فرزندخواندگی، نتایج پزشکی قانونی و پاسخ دفاتر پیشخوان، انجام شود و مصاحبه نهایی با متقاضیان صورت گیرد.
در مرحله بعد، متقاضیان برای ملاقات با کودک و دریافت مشاوره دینی معرفی می‌شوند تا علاوه بر جنبه‌های حقوقی، آمادگی روانی و مذهبی خانواده نیز ارزیابی شود. سپس پرونده به دادگاه ارسال می‌شود و متقاضیان موظف‌اند دادخواست سرپرستی خود را در سامانه ثنا ثبت کرده و در جلسه دادگاه حضور یابند تا حکم سرپرستی کودک صادر شود.
پس از صدور حکم، کودک به خانواده تحویل داده می‌شود و از این مرحله تا رسیدن به سن ۱۸ سالگی، بهزیستی بر وضعیت کودک نظارت کامل دارد. خانواده و بهزیستی موظف‌اند در مرحله بعد، قرار آزمایشی شش‌ماهه را به‌حکم دائم سرپرستی تبدیل کنند و اقدامات نهایی مانند اخذ شناسنامه کودک، انجام تعهدات مالی، بیمه عمر و سایر امور قانونی انجام شود.
افرادی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، به‌جای ثبت‌نام اینترنتی، باید به دفاتر نمایندگی ایران در کشور محل اقامت خود مراجعه کنند.
شرایط قانونی متقاضیان سرپرستی
مطابق ماده ۵ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست، گروه‌های واجد شرایط برای درخواست سرپرستی شامل موارد زیر هستند:
زن و شوهر فاقد فرزند که حداقل پنج سال از ازدواج آن‌ها گذشته و حداقل یکی از زوجین بالای ۳۰ سال سن داشته باشد.
زن و شوهر دارای فرزند که حداقل یکی از زوجین بالای ۳۰ سال باشد.
دختران و زنان مجرد بالای ۳۰ سال که صرفاً امکان‌پذیرش کودکان دختر را دارند.
تبصره‌های مهم قانونی:
اگر زوجین قادر به فرزندآوری نباشند، شرط پنج سال زندگی مشترک برای زوجین فاقد فرزند حذف می‌شود.
در صورت درخواست سرپرستی از بستگان کودک، دادگاه با رعایت مصلحت کودک می‌تواند برخی شرایط را مستثنی کند.
اولویت پذیرش سرپرستی با زوجین بدون فرزند، سپس زنان و دختران مجرد فاقد فرزند و در نهایت زوجین دارای فرزند است.
متقاضیان زیر ۵۰ سال، در شرایط برابر نسبت به افراد ۵۰ سال و بالاتر در اولویت قرار دارند.
درخواست سرپرستی زوجین باید به‌صورت مشترک ارائه شود.
قانون جدید حمایت از کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست برای نخستین‌بار امکان سرپرستی کودکان دختر توسط زنان مجرد را فراهم کرده که از نوآوری‌های مهم آن محسوب می‌شود و در قانون سال ۱۳۵۳ سابقه نداشت.
۴۷۲۳۶
